Pomimo, że film zawiera wiele elementów charakterystycznych dla horroru jako gatunku, jak odosobnione miejsce (zamek na odludziu, a bohaterki na dobrą sprawę są odcięte od świata), co powinno wzmagać atmosferę grozy, a nawet uprawdopodabniać niesamowite zdarzenia, a także wszelkie chwyty "znienacka", ponadto okraszony dość szczęśliwie dobraną muzyką, najzwyczajniej na świecie nie wywołuje u widza nastroju grozy. A szkoda, bo w fabule tkwi duży potencjał. Jak się wydaje, główną wadą jest zastosowanie jako osi fabuły elementu nawet nie paranormalnego, ale ingerencji zaświatów, i to bezpośredniej: mamy do czynienia z zjawą, który działa i pojawia się przed oczami widza czarno na białym. Tymczasem film ma zadatki na świetny thriller psychologiczny, ze swoją dość zawikłaną fabułą, a źródłem grozy mogłyby z powodzeniem być relacje między bohaterkami: z pozoru dobrane przyjaciółki, a tymczasem... A duch wszystko psuje. Zresztą nieszczęsny duch niechby i został, byle domyślnie, jako element gry między postaciami, bardziej wytwór ich wyobraźni, zaszczepiony przez dziwacznego dozorcę - eremitę. W końcu, jak wiadomo, każdy zamek ma swoją legendę. Poza tym "legenda" jest zdecydowanie za mało krwawa: nikt nie wymaga kaskad krwi, ale w drugą stronę przesadzać nie można. Wniosek nasuwa się sam: pomysł na dobry film został zmarnowany.